Nieuwsbrief OKTOBER 2023

Zomba, 31 oktober 2023

Bijna dag op dag, acht maanden geleden, bracht cycloon Freddy een golf van vernieling over het land. Dagenlang aanhoudende regen en wind met zware overstromingen en verwoeste huisjes tot gevolg.

We stonden samen met de inwoners van de dorpen kniehoog in het water en maakten een balans op van de schade.

112 families kregen directe noodhulp én financiële hulp voor de heropbouw van hun huis.

Ondertussen zijn we hier terug.

Het land kreunt onder een staalblauwe hemel met loden zon. Iedereen wacht op regen.

De akkers worden klaargemaakt om te planten. Alles wordt gedaan met de hoop op een nieuwe, goede oogst in april. Want momenteel is er hongersnood, een gevolg van de mislukte oogst door de cycloon. Er komen nog 4 zware hongermaanden aan en nú al wordt er “porridge” gemaakt van onrijpe mango’s of erger nog van afval van cassaveblad of gras.

We hebben dan ook beslist om de maisbedeling voor de weeskinderen een maand vroeger te starten. Volgende week krijgen ze een eerste keer 20 kg elk. Zo iedere maand verder tot en met maart.

Overal zie je ‘bakstenen’ gemaakt uit klei die liggen te drogen in de zon. Gras- of rietmatten worden op de kleihut gelegd als dak. De betere huizen worden heropgebouwd uit (ook zelf) gebakken steen en hebben een plastieken of ijzeren golfplaat als dak.

kleistenen worden gedroogd in de zon

of gebakken huisjes worden hersteld of heropgebouwd

Op school is men volop bezig met de opbouw van een nieuw sanitair blok want het vorige was ook volledig vernield. De open hal heeft een volledig nieuw dak en is opnieuw geschilderd.

In oktober ging het nieuwe schooljaar van start en er waren zoals gewoonlijk enorm veel inschrijvingen. Meer dan 75 kinderen moesten geweigerd worden omdat de capaciteit en schoolwerking ‘maar’ 125 leerlingen aankan. Broers en zusjes van … en kinderen uit de aanpalende dorpen kregen voorrang.

In de klassen wordt er prima gewerkt !

Alles verloopt op rolletjes en het is duidelijk dat de leerkrachten de dagelijkse leerplanning uit het lesboek onder de knie hebben.

Voor onze leraar sport en spel hebben we een lesprogramma voor 40 weken meegebracht en massa’s materiaal. Vorige week is alles uitgebreid bekeken, besproken én gespeeld door het hele team. Een leuke namiddag !

Aandachtige lezers zullen zich herinneren dat we in maart een rolstoel kochten voor een zwaar gehandicapte jongen van 10 jaar die al die jaren verstopt voor de buitenwereld leefde.

Hij kon amper zitten en niet lopen of spreken. Groot was mijn verwondering toen ik hem twee weken geleden terugzag.

Hij zit bij de kleinste kleuters in de klas. Op een stoeltje, net zoals de anderen. Hij kan kruipen nu en speelt mee met de blokken en autootjes. Het liefst van al speelt hij met een kleine bal. Hij gooit en iemand rolt hem terug.

Wat me het meest trof en ontroerde was zijn stralende glimlach en zijn reacties op wat er rond hem gebeurt. Wat een verschil met acht maanden geleden!

Dit is een van de beste beslissingen die ik ooit nam: hem uit zijn isolatie halen en in contact brengen met onze kleuters. Hij wordt aanvaard door hen!

Paul - maart 2023 Paul - oktober 2023

Onze bezoeken aan de weeskinderen uit 9 dorpen dan.

De laatste jaren verzamelen de kinderen per dorp op het erf van hun chief.

Vroeger, in mijn ‘jongere dagen’ bezocht ik elk kind bij hem/haar thuis.

Om het contact met de dorpelingen niet te verliezen hebben we besloten om een goede mix te maken.

We bezoeken één dorp van hut tot hut, bij de overige acht gaan we tot bij de chief.

Elke keer als we terug hier zijn doen we een ander dorp te voet zodat ze uiteindelijk alle 9 uitgebreid aan de beurt komen.

Vrijdag hebben we Mwala te voet gedaan. 12 weeskinderen zijn aan huis bezocht.

47 graden in volle zon.

Her en der, onder de grote mangobomen zaten mannen en vrouwen die al keuvelend de heetste uren aan zich voorbij lieten gaan. Lachsalvo’s weerklonken tussen de hutten door.

Midden in het dorp passeerden we per toeval langs een kleine concentratie van huisjes bij elkaar, heel arme gezinnen. Kinderen mét ouders, dus niet op de naamlijst van weeskinderen …

Voor deze mensen zijn we op dat moment als een winnend lotje uit de loterij.

De kinderen met twinkeling in hun ogen! Onverwacht groot geluk! En iedereen zó blij!

Spontaan werd er gezongen en gedanst.

Een glimlach verdween die dag niet meer van mijn gezicht.